Omnipollo

Omnipollo — de cult van creativiteit

Een kerk als brouwerij. Dat zegt eigenlijk alles over Omnipollo. In een voorstad van Stockholm brouwt het Zweedse duo Henok Fentie en Karl Grandin bier alsof het een vorm van kunst is — of misschien beter gezegd: alsof bier het doek is, en zij de schilders. De muren van hun brouwerij, een omgebouwde kerk in Sundbyberg, zijn bedekt met psychedelische patronen en iconische symboliek. Binnen borrelen tanks vol vloeibare experimenten, buiten staat een rij fans te wachten op hun nieuwste release.

Henok en Karl begonnen in 2010 als een soort moderne alchemisten met een nomadisch plan: geen eigen brouwerij, geen beperkingen. Gewoon hun ideeën laten brouwen waar dat kon — van België tot de VS. “Er waren al genoeg goede bieren,” zegt Henok. “Wij wilden iets doen wat mensen verbaasde. Bier moest meer worden dan een drankje; het moest een verhaal vertellen.”

Die gedachte werd de kern van Omnipollo. Elke nieuwe release was een combinatie van brouwwetenschap en verbeeldingskracht. Hun labels — ontworpen door Karl — zijn iconisch: surrealistisch, hypnotiserend, zonder naam of logo. “Ik wil dat onze beelden blijven hangen in je hoofd,” zegt hij. “Dat ze iets persoonlijks worden, iets wat je voelt, niet alleen ziet.”

In die beginjaren had Omnipollo nog geen eigen ketels. Ze werkten samen met bevriende brouwers over de hele wereld. Dat nomadische model maakte het mogelijk om meteen internationaal te opereren — en ook om grenzen te verleggen, letterlijk en figuurlijk. Hun bieren dook je niet zomaar even op in een supermarkt; ze waren zeldzaam, extreem, en vaak ronduit briljant.

Neem Yellow Belly, het wereldberoemde bier dat ze samen met Buxton Brewing maakten. Verpakt in een wit gewaad dat leek op dat van de Ku Klux Klan, maar bedoeld als aanklacht tegen racisme. “Ik ben een zwarte man,” zei Henok destijds. “Ik ben opgegroeid met discriminatie. Dit was mijn manier om iets terug te zeggen.” Het werd een statement in vloeibare vorm — een van de meest besproken bieren van de afgelopen tien jaar.

Toch is het niet alleen de boodschap, maar vooral de smaak die Omnipollo tot de wereldtop bracht. Ze maken stouts die proeven als vloeibaar dessert, IPA’s met een bijna buitenaardse fruitigheid, en sours die grenzen aan milkshakes. Hun stijl is compromisloos: alles mag, als het maar goed smaakt en iets oproept.

In 2020 werd hun droom tastbaar: Omnipollos Kyrka, de kerk die ze omtoverden tot brouwerij, galerie en tempel van smaak. De tanks glanzen als altaarstukken, de muren zijn beschilderd door Grandin zelf, en de sfeer is tegelijk heilig en hedonistisch. “Het voelde eerst bijna verkeerd om hier bier te drinken,” zei een bezoeker ooit. “Maar daarna vooral als iets heel juist.”

Ondertussen is Omnipollo uitgegroeid tot een cultmerk. Hun releases zijn razendsnel uitverkocht, hun bieren staan op de verlanglijstjes van verzamelaars overal ter wereld. Ze zijn te vinden in vijftig landen, maar altijd met datzelfde DNA: verwondering, lef, en een tikje mystiek.

Karl vat het mooi samen: “Ik trek me weinig aan van grenzen tussen product, design en kunst. Alles loopt door elkaar. Een tekening voor een bierlabel kan net zo goed in een museum hangen.”

En Henok? Die blijft vooral dromen. “Ik wil dat craft beer niet alleen in cafés of festivals leeft,” zegt hij. “Het moet z’n weg vinden naar clubs, galeries, plekken waar mensen het niet verwachten.”

Omnipollo is daarmee niet zomaar een brouwerij. Het is een fenomeen. Een beweging. Een universum waarin elk bier een verhaal vertelt — en waar smaak, kleur en betekenis samensmelten tot iets wat bijna religieus voelt. In een kerk, uiteraard.